MAFYA’NIN VATANI GÜNEY İTALYA

Kuzey’in tersine Güney İtalya tarihinde pek çok kez yabancı işgaline uğradı, Sicilya da bir süre Arap işgalinde kaldı. Daha sonra da eski Sicilya Krallığı’nın toprakları olan Napoli, Sicilya ve diğer güney şehirleri İspanyolların ve Fransızların işgallerini gördüler. Bu işgaller ve işgale karşı oluşan hareketler bölgenin tarihsel ve toplumsal yapısını şekillendiren unsurlardan biri oldu. Gerek Arap işgali, gerekse de daha sonrasında yaşanan işgallere karşı çıkan ve halk arasında dayanışma ve yardımlaşmayı amaçlayan örgütlenmeler kuruldu. Bazı kaynaklar mafyanın geçmişini, yüzlerce yıl öncesine, bu direniş ve yardımlaşma örgütlerine dayandırıyor. Bu kuruluşlarla mayfa arasında doğrudan bağ kurmak fazla iddialı ve mafyayı romantize eden bir yaklaşım olarak düşünülüyor ama mafya ritüellerinde ve yapılanmasında Güney İtalya havası hissediliyor.

19. yüzyılın ortalarında Avrupa’da ve İtalya’da kargaşa hakimdi. 1848 yılında tüm kıtayı etkileyen devrimler ve halk ayaklanmaları ve daha sonra da Birleşik İtalya’nın doğması ile sonuçlanacak 1860 devrimi, Güney İtalya’yı harabeye çevirmişti. Mafyanın çekirdekleri bu dönemde atıldı. O günlerde Güney İtalya’da ve özellikle Sicilya’da limon bahçelerini ve çiftlikleri koruyan küçük gruplar geleceğin mafya örgütlenmesinin temelini oluşturdu.

İtalya'nın birleşmesiyle sonuçlanan 1860 devrimi sırasınta tüm ülkeye kargaşa hakimdi.

İtalya’nın birleşmesi süreci sadece kaotik ortam oluşması nedeniyle değil, aynı zamanda politik altyapı oluşturmasıyla da mafyanın gelişmesinde etkili oldu. Birleşik İtalya’ya katılmamakta direnen Papa, tüm Katolikleri yeni yönetimle işbirliğini reddetmeleri konusunda yüreklendiriyordu. Papalık ile İtalyan hükümeti arasındaki bu çatışma, Sicilya’daki kanun dışı örgütlerin köy ve kasaba halkını, dini karşıtı olarak sunulan devlet güçlerine karşı kullanması ve örgütlenmesi için uygun ortam yarattı. 20.yy. başında Güney İtalya’da mafya örgütlü ve güçlü bir yapı kurmayı başardı.